26 Ocak 2011 Çarşamba

AY VURGUNU

Ay vurgunuyum bu gece
uzun bacaklı nehirler akıyor
inleyen çağlayanlara doğru

Son virajlarını dönüyorum
resimlerde eskiyen mevsimlerin
diklenmen anlamsız ey yaralı ömrüm

Yıldız kuşları da neyin nesi
konup uçarken mavi sakallarımdan
bir tutam gökyüzü bırakıyorlar odama

Hüzzam makamının zamanıdır şimdi
konuşsun tambur,inlesin ney,dil sussun
ay’ın sofrasında ışıkları giyinelim bu gece

Mataramda yıllanan şarap ve şiir
yekinmeye hazır nice söz saklıdır
külhani baharlar saklıdır güzün içinde

Kavgalarla eriyen bir dağ ömrüm
hayat yeni giysiler biçiyor tenime
önce gidenlere yetişme telaşıyla
geçip gidiyorum dostlar toprağın türküsüyle

*(Zalifre Yazıları;Tem.Ağs.2010)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder