Sabaha dökülen ışık
öpüverir sıcacık
alaca karanlığı,
göğüslerinin gülünü
koklayarak uyanırım
aşkı susar ortalık
Bir çağlayan savrulur
mor uçurumlarından,
bir deniz türkülenir
gözlerinin arasından,
gökyüzünün cümbüşleri
kuşlar uyanır sonra
rengi yiter ıssızlığın
Gamzelerinin ucundan
kelebekler havalanır
bahar gelir usulca,
tenimi yollara böler
kımıltılar kervanı
taşır beni yüksünmeden
ürpertiler içine
çözülür zamanın pası
İki oda bir salonda
ipektir sözlerin şalı,
kapılar güne açık
pencereler demirsiz
maskeler duvarda süs
bir huzur bahçesidir
camlara dayanan dünya,
nazlı bir sevgili gibi
öpüverir sıcacık
aşk eksilmez ömrümden
*(Şiir Ülkesi;Nisan 2004)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder